Vader en zoon

Zo, de laatse dagen in Tanzania zitten er bijna op. Ik heb gisteren al vaarwel gezegd tegen de Kilimanjaro, die ik afgelopen week meerdere malen heb kunnen bewonderen vanuit men bed. Ook ons papa heb ik ne vaarwel gezegd en op de bus gestampt richting de luchthaven. 
Onze bad ass quality time zit erop, het wederzien van vader tot zoon was top. En ik denk dat we kunnen concluderen dat het alles behalve was - een flop! 
Nu rest enkel nog de grote stap. De grens oversteken, waar op zich niets aan is maar op éen of andere manier heeft men onderbewustzijn me wat negatieve energie ingeblazen. Is dit nu omdat ons papa hier net is geweest en ik terug moet wennen om alleen te zijn? Eerlijk gezegd denk ik niet dat het dat is. Ik denk eerder dat ik aan de cultuur van Tanzania gewoon ben geworden en ik diep vanbinnen weet dat ik nu terug zal moeten aanpassen en leren in Kenia, waar ik momenteel geen zin in heb. Ook had ik veel meer voorbereid voor Tanzania, merendeels omdat dit men eerste bestemming was en ik hier het langste ging verblijven. Dus misschien, ja, ook een beetje onzeker. Ik kan natuurlijk altijd met menne partner overleggen.. ahnee shit, dat heb ik ni! Eigenlijk zou ik volgens plan al lang in Mombassa moeten zijn. Anderzijds maak ik me er ook niet al te veel zorgen om want ik ben vrij om te doen wat ik wil. Met niemand rekening te houden! en dat is eigelijk nog het gene wat mij het meest bevalt. Dus kom op! Het enthousiasme was er, en ik geloof erin dat ik mijn travellersvonk zonder al te veel moeite terug aangewakkerd krijg! 'T zit allemaal int koppeke. Verstand op nul en gaan met die Peirdekop!
.
De afgelopen 14 dagen heb ik veel als fotomodel moeten poseren voor ne zekere samsung waar ons vader wat verslavingsnijgingen naar wist te vertonen. ik denk dat hij al evenveel foto's geschoten heeft als ik in de afgelopen vier maanden. Maar das goe, dan heb ik er ook wat fatsoenlijke van mezelf. Die selfpictures zijn het toch ook niet echt. Maar wel lekker grappig soms. 
For now I will  trek menne plan.
Wish me luck and maybe I'll see you on the 2nd of august! 

Voor meer details over de afgelopen twee weken heb ik ons papa aan het werk gezet.

Op 6 mei kwam ik aan in Dar Es Salaam waar Thomas me aan de luchthaven stond op te wachten. 
Blijkt al van bij het begin dat Thomas vlot in 't Swahili communiceert met de locals, is vreemd voor als je daar zelf geen letter van begrijpt.
In de goedkope hotelkamer in Dar Es Salaam maak ik al direct kennis met plaatselijke fauna en flora. De lizzard is een handige muskietenverdelger wanneer je zelf geen zin hebt muggen te verdelgen. 
Anyway, 's avonds zijn we nog iets gaan eten met een koppel frisse Kilimanjaro's er bij op een terras aan de kust.
Om tot bij dat terras te komen moet je wel een overdosering CO2 binnen nemen plus het zeker niet al te serieus nemen met de verkeersregels.
De volgende ochtend om 4.30 uur uit de veren om in de namiddag in Zanzibar te stranden.  
Daarna opnieuw een uurtje rijden naar onze prachtige verblijfplaats met zicht op de oceaan. Op 30 meter van ons logement bevond zich een scuba divecenter. Thomas dus voor de volgende drie dagen gaan duiken en zijn examen advanced diver afgelegd, wat zelfs voor mij van aan de waterkant een hele ervaring was. Prachtige koralen, vissen, helder water,..
Na drie dagen Zanzibar, prachtige stranden en zonsondergangen hielden we het voor bekeken. Terug naar Dar es salaam. 
Na weer een korte overnachting in Dar namen we 's ochtends om 6.00h de bus naar Lushoto om zo naar onze eindbestemming MAMBO te reizen. Dat wil zeggen zes uur rijden met de bus naar Lushoto en ruim twee uur per jeep naar Mambo.
Ik voorspelde aan Thomas dat op de enige vrije plaats op de bus naast mij wel zeker een Big mama met haar kind zou plaatsnemen, wat gebeurde er....Een moeder met twee kinderen wrong zich naast mij neer. Ik nam dan maar voor de volgende 5 uur een kind op m'n schoot. Hilarie bij Thomas natuurlijk. 
Enfin onderweg naar Mambo hebben we echt genoten van de knappe landschappen en de ongelooflijke taferelen die zich tijdens zulk een trip voordoen, echte Afrikaanse toestanden. Ik zou te ver uitwijden om dit te beschrijven, plus ik schrijf dit hier allemaal via het klavier van mijn gsm, is geen sinecure voor mij.
Na al dat moois bereikten we onze eindbestemming in de bergen op 1900 meter hoogte en op de grens met Kenia. De Nederlandse "uitbaters" hebben daar in de Usambara Mountains echt een fantastisch project uit de grond gestampt. Op 4 jaar tijd hebben zij daar een klein paradijs opgebouwd. Met de inkomsten die wij als reiziger teweegbrengen worden allerlei projecten gefinancierd voor de lokale bevolking, echt fantastisch. 
Vanuit onze studio op de top van de berg hadden we zicht op de KILIMANJARO, dus elke dag wel enkele foto's hiervan. Nietemin ligt deze wel op 160km.
Elke dag zijn we vanaf toen gaan trekken in de bergen. Meestal met een gids, eenmaal met de gps (is lol). 
De meest bijgebleven uitstappen zijn die naar het tropisch regenwoud en naar Ndungu-lake.  Vanop elke bergkam en vanachter elke bocht heb je telkens een ander en fantastisch zicht.

Maar aan alle mooie liedjes komt een eind en dus ook aan mijn twee weken bij Thomas in Tanzania. 
Deze reis heeft mij echt deugd gedaan Thomas en het was heel goed voor onze vader-zoon relatie. Ik heb nogmaals gezien dat jij kan overleven in deze wereld, waar je ook bent. Je maakt overal vrienden met je spontane zelve te zijn + een taal heb je snel onder de knie zo blijkt.
Vandaar dat ik er gerust in ben dat je nu, wanneer je naar Mombassa vertrekt, je het ook weer opnieuw zal klaren. Het gaat je goed jonge(man)!
Ik heb er van genoten en ik ben heel fier op wat je allemaal tot nu toe hebt gedaan daar in Afrika op je eentje.
Zo, het is nu halfzes in de ochtend hier in Qatar en stilaan tijd om mijn vliegtuig richting Brussel te nemen. 

Papa
X