"Dr. Livingstone I presume?"

Vele hoogtepunte gekend sinds men vertrek uit Mwanza et fretera. En vermits dat ik iel veul aant vergeten ben omdat ik al een week in Dar es salaam ben, wat mij minder bevalt dan den eerste keer en wat misschien zelfs een laagtepunt is, denk ik even terug aan men hoogtepuntjes om de moed terug te vinde en verder te paraderen. 
Me den boot van Mwanza naar Ukerewe, een klein eilandje op het lake victoria. Daar random mensen opt straat aangesproke ofdak ni kon blijve pitten. Zo gaat dat dan. En kmoest het uiteraard maar 1ne keer vragen of ik had al direct touche. Een beetje riskant, maar levensgenietend als ik ben, moet ik af en toe is kunne losgehen en sta ik daar wel voor open. Enkele dagen getravakt voor men gratis verblijf en na dat men vingers er nimeer uitzagen van 't klere schuren op een wasbordje, heb ik den helft van men bagage gepakt en de bus genomen richting Bunda, waar ik afgesproken had me menne copain 'jozef'. Ik kon verblijven bii zijn familie. Die waren mij trouwens super dankbaar dat ik hunne zoon de bustickets cadeau had gedaan dus ik voelde mij echt ne koning daar. In Bunda veel rondgedwaald, van 't goei leve genoten, swahili geleerd en kennis gemaakt met de 'Sukuma'. Grootste etnische groep van Tanzania. 16% van de bevolking is Sukuma. Niet te verwarren met de kuma waar een andere toffe plek met wordt bedoeld. 
Af en toe gezelschap is tof. Maar int algemeen gaat het mij goe af, zo alleen reizen. Een klein dorpje, Bunda, dus normaal ook ni zo super veilig maar met de jozef heb ik mij nog nooit zo veilig gevoeld in Afrika. Ex- militair als hij is. Ik moest mij daar ook echt over niks zorgen maken. Eten, slapen en goe wa wandele. En allemaal voor niet! 
Ondanks dat ik precies wa lichter aanvoelde besefte ik ni dak den helft van men bagage kwijt gespeeld had. Tot ik een telefoontje kreeg van de familie in Ukerewe dak men gerief daar had late staan. Ikke efkes goe gefloekt en orig gedaan. Maar dan toch beslist om ne zoektocht naar men spullen in te lassen. Den deze terug op dezelfde bus naar Ukerewe, wat echt wel tegen de bekende travelercode is NEVER GO BACK THE WAY YOU COME FROM! Maar van Ukerewe dan toch ook maar ineens me dezelfden boot terug naar Mwanza. En voor helemaal de draak te steken met men geweten, boekte ik dan maar hetzelfde hotel terug in Mwanza. 
Dus om het wa goe te maken met men geweten heb ik direct die zelfde dag nog een ticket geboekt naar Kigoma. 15 uur op een scharminkelig koloniaal geval van een bus op de meest brakke weg zitten! Ale men geweten knikte goedkeurend. Goe wa militairen op de bus want dat was naart schijnt ook ni de meest veilige weg. Al chance dat we maar 15 uur op diej weg zaten..
En godverdekke seg. Wa een schoon streek. Ik kwam aan in de nacht dus ik zag ni veel maar ik had nen taxi geregeld viavia, die da viavia iemand in de viavia had lere kenne dus da zat wel vrij snor.. Ergens in de bushes gedropt. En da was dan naart schijnt de camping die ik had gereserveerd wist de 'betrouwbare' taxidriver mij te zeggen. Ikke goe de poepers maar inderdaad.. Na wa verder te wandelen zag ik het plakotje Jakobsen Beach camping. Kzag natuurlijk gene steek maar toen ik 's morgends wakker werd om 6 uur van lake Tanganyika en haar golven, waren de apen op men stoelen aant spelen, de zebra's aant grazen en de antiloopkes ni echt mee aant lopen(!) Ik doe men tent open en wandel naar het strand, wat exact 14 seconde was. De zon komt boven achter de bergen van de Congo. Een beeld dak nooit vergeet. En twee uur later had ik menne wetsuit aan - Klaar voor nen duik of twee! In het diepste meer van den Afrique en het langste meer van de wereld. 
Ook nog gaan kajakken en ge-mountainbiked. Ik heb gedurende die week niemand gezien buiten de eigenaars die af en toe is kwamen checken. Super zalige camping. Kigoma was een Topperkee
"Dr. Livingstone I presume?" De bekende ontmoeting op 10 november 1871 tussen David Livingstone en H.M. Stanley vond plaats in Ujiji "under the palmtree", wat nu een monument is omdat de palmboom er ni meer is. Haha wazig e? 
Ujiji was bekend in de 19de eeuw door de Arabische slavenhandel die verliep van Bagamoyo( bij de Indische oceaan) tot Ujiji( uiterste westen vant het land) en zelfs verder tot in Burundi en DRCongo. Heel die geschiedenis is de moeite dus ikke naar Ujiji. Maar kben ondertussen al wel gewend aan Afrikaanse musea.. Ni echt veel te zien! Alles pole pole e. En de cultuur van de blanken zit er zo ni echt in denk ik. Misschien wel logisch.. 
Daarna een stomme beslissing genomen om vroeger naar Dar es Salaam te komen. Ik zit hier nu een beetje te drogen en in een dagelijkse trance te komen in afwachting tot ons papa komt. 
Dus nog even vertellen hoe de rit was van Kigoma tot hier.
Ge gaat naar het loket in het treinstation, ge betaald en ge krijgt u ticket. Zonder vertrekdatum... Ze gingen mij da wel late weten. Haha. Niets is minder waar. 3 dagen later kreeg ik een telefoontje dat den trein was aangekomen. "Morgen vertrekt hem". Op zich wel vrij ambetand omdat ge niks kunt plannen/ regelen als ge niet weet wanneer den trein vertrekt. Deze keer menne volledige zak gepakt. En gaan met diej shtoemtrein!! 
Ik zat in de kamer me nen dikke ouwe vent van Burundi. Dus ik kon men beste frans nog is gaan bovenhalen. Den Abdullah had prostaatkanker en was heel den tijd bloed aant pissen in een emmerke. Een ervaring rijker. 
Na drie dagen, en 1000 kilometer verder, kwamen we in de nacht aan in Dar es salaam. Naar een hotel kon ik dus nimeer gaan. Kben dan een nachtje bij ne louchen tip blijven slapen die ik op gescharreld had aan het station. Omdat er alleen maar louche tipkes rondliepen, moest ik men mensenkennis weer is bovenhalen en heb ik de minst louchen tip eruit gepikt en me naar huis gegaan. Uiteindelijk alles veilig en wel verlopen. Maar ik zou daar toch ni graag nog is aankomen tijdens de nacht.
Verder kijk ik uit naar de komende maand. Er zal zich veel variatie voordoen. Reizen met ons vader naar Zanzibar en Lushoto, Daarna alleen naar Kenia en eind mei naar Uganda. Dus we hebben nog nen hoop te regelen maar genieten zal de grote lijn zijn! Alleszins dat hoop ik toch!